Hoe gaat het nu met Peter en Leon uit Ik Vertrek? ‘Een eigen dorp in Italië’

Hoe gaat het met ons?

Het voelt nog steeds onwerkelijk dat we onze droom hier echt leven. Drie maanden geleden hadden we onze eerste proefgasten en sindsdien zijn er al meer bezoekers langs geweest, waaronder een remote worker die simpelweg de rust en ons landgoed kwam omarmen.

Het geeft ons zoveel voldoening om deze plek te delen, niet alleen met gasten maar ook met de lokale bevolking die nu steeds vaker even langskomt, vaak met iets lekkers uit eigen keuken. Die kleine momenten maken het extra bijzonder.

Het Italiaanse leven

We voelen ons hier thuis. In Spoleto merken we hoe trots de mensen zijn op ons project; soms krijgen we zelfs een extra groot ijsje omdat de vader van de ijsverkoper hier ooit werkte. De markies Lorenzo vraagt ons om advies, en we helpen de buren waar mogelijk.

Voor kleine, gelijkgestemde boeren hebben we bijvoorbeeld een label ontworpen om hun biologische producten te helpen verkopen. Zo worden we hier steeds meer geaccepteerd als 'de Ragazzi van Raischio.'

Landgoed en dieren

Het landgoed leeft! Silke, onze koe, doet het goed, al was de voorspelde geboortedatum voor haar kalf verre van accuraat – maar we zijn inmiddels gewend aan verrassingen. Trilly, haar nieuwe vriendin, is ook zwanger, dus we hopen binnenkort op meer geboortenieuws.

De kittens zijn inmiddels uitgegroeid tot een familie, de geiten hebben meer ruimte en de kippenpopulatie groeit. Ook de bijen zijn klaar voor de winter, zodat ze volgend voorjaar onze fruitbomen kunnen bestuiven.

Door de wilde zwijnen hebben we een ingegraven omheining rond de moestuin geplaatst, en we werken samen met een truffelkenner. Driekwart van onze weides is nu in orde, wat zowel het veevoer als de biodiversiteit ten goede komt.

De subsidieaanvraag

De subsidieaanvraag is complex, vooral door de grootte van het landgoed. Vanaf 2025 kunnen we beginnen met het project, met subsidies van 50-100%, afhankelijk van het segment. Als eerste willen we de weg verharden en daarna verder bouwen aan onze appartementen en andere wensen.

Het idee dat we stukje bij beetje onze visie echt kunnen verwezenlijken, maakt ons enthousiast.

Relatie op afstand

We reizen nog regelmatig heen en weer tussen Nederland en Italië. Voor Leon is het lastiger om naar Nederland te gaan, zeker door de dieren, maar we vinden hierin een balans. Leon geniet van de rust hier, terwijl Peter ook de reuring in Nederland nodig heeft. Zo combineren we het beste van twee werelden.

Nieuwste veranderingen

Elke dag ontdekken we nieuwe kanten van dit landgoed. We hebben recent de 6 hectare rondom de borgo opgeschoond, wat prachtige plekken en wandelpaden heeft onthuld. De weg is tijdelijk verbeterd in afwachting van de definitieve verharding, en we blijven aan het inrichten en opknappen. Het voelt alsof de borgo stap voor stap steeds meer 'ons' wordt.

Mis je Nederland, Leon?

Leon mist af en toe familie en vrienden, maar de hectiek van Nederland voelt vreemd nu. Hier voelt hij zich vrij, weg van de drukte en haast. De momenten die hier spontaan ontstaan, soms gewoon door een gesprek met een buur of een avond op het terras, voelen misschien wel waardevoller dan wat we achterlieten. De stilte en rust brengen hem dichter bij zichzelf.

Achteraf iets anders gedaan?

Spijt hebben we niet, maar we raden anderen wel aan een onafhankelijk adviseur te nemen. Onze advocaat Carmelo en taaldocent Elisa hebben ons enorm geholpen om alles goed te regelen en te begrijpen, wat ons veel misverstanden heeft bespaard. Het maakt alles net wat eenvoudiger en minder stressvol.

La dolce vita

Over vijf jaar hopen we dat onze borgo bloeit zoals we het voor ons zagen. Het is een plek die altijd in ontwikkeling zal blijven, maar hopelijk kunnen we ons tegen die tijd focussen op het beheren, niet alleen voor ons, maar voor iedereen die hier komt genieten van de natuur, het leven en elkaar.

Dit is waar we gelukkig van worden: een plek creëren waar harmonie en eerlijkheid centraal staan.

Peter en Leon