Hoe gaat het nu met Ezra en Rayvon uit Ik Vertrek voor de Liefde in Washington?

Update Ezra en Rayvon - Washington DC

Allereerst: het gaat heel goed tussen Ray en mij! Sinds we het hebben uitgepraat, lijkt het elke dag beter te gaan. We doen veel leuke dingen samen. Zo ben ik de afgelopen tijd vaak met hem mee geweest naar optredens bij football-wedstrijden en maakten we uitstapjes, zoals naar New York.

Voelt als thuis

Ik voel me heel erg thuis bij Ray, en hij doet ook echt zijn best om dat zo te maken. Zo heeft hij zelfs Nederlandse tegeltjes opgehangen. En ik heb nu mijn eigen huissleutel, wat eigenlijk pas mocht als ik een Social Security Number had… maar de verhuurders hebben een oogje dichtgeknepen. 

We weten nog niet hoe lang we in onze huidige studio blijven wonen, want we kijken actief naar een huis. De Navy heeft voor medewerkers een gunstige hypotheekregeling, dus we hebben zelfs al een paar huisbezichtigingen gedaan in DC.

B&B vol liefde

Het liefst vinden we een huis met een kelder, badkamer en keuken, zodat we die kunnen verhuren – of jawel, een B&B kunnen starten! En met dat geld willen we dan uiteindelijk een tweede huis kopen in een stad waar we graag naartoe reizen, zoals LA.

Grote plannen! Maar eerst moet ik natuurlijk een baan hebben voordat we een hypotheek kunnen krijgen. 

Wachten op werk (en mijn Greencard)

Ik mis het echt om geen werk te hebben. Ik had nooit verwacht dat niks doen zo demotiverend zou zijn. Om te voorkomen dat ik gek werd, ben ik nu vrijwilliger bij een hondenasiel, waar ik vier tot vijf dagen per week help. 

Daarnaast treed ik hier en daar nog op als drag queen DaceyDoo. Dat heeft even stilgelegen, onder andere omdat ik een dipje had. Maar nu het Songfestival eraan komt, merk ik dat Amerikanen helemaal fan zijn van een Europese drag queen. 

Carrière en sociale leven

Ray’s carrière gaat ook heel goed. Hij heeft onlangs een nieuw nummer uitgebracht en er komt binnenkort weer een uit. 

Zelf ben ik ook actiever op zoek gegaan naar sociale contacten. Ik heb een leuke Nederlander en een Duitser ontmoet en via mijn vrijwilligerswerk leer ik ook nieuwe mensen kennen. Laatst heb ik met een groep Nederlanders in DC een park opgeruimd – superleuk!

Toch blijft de Amerikaanse mentaliteit wennen. Iedereen is lief en enthousiast, maar soms mis ik de oprechtheid en directheid van Nederlanders echt enorm.

Heimwee die ik nooit had verwacht

Ik had nooit gedacht dat ik mijn familie zó zou missen. Normaal heb ik daar geen moeite mee. Toen ik in Leeuwarden woonde, kon ik mijn ouders in Brabant maanden niet zien zonder ze echt te missen. Maar nu voelt het soms alsof ze overleden zijn, zo ver weg lijkt het. 

Zodra ik mijn Greencard heb en eindelijk het land mag verlaten, wil ik ze het liefst elke maand opzoeken. Maar ja… die Greencard laat nog op zich wachten. Het kan nog maanden duren. Er zijn uitzonderingen waardoor ik tijdelijk zou mogen reizen, maar helaas viel carnaval daar niet onder. Boehoe! 

Gelukkig komen mijn ouders in april langs, dus daar kijk ik enorm naar uit!

Leven in Amerika: een apart verhaal

Gelukkig woont Rays familie dichterbij. We spreken af met zijn zus, tante, neefjes, nichtjes, en ook zijn moeder heb ik laatst tijdens een rondleiding in het Witte Huis weer gezien. 

De situatie in Amerika blijft… apart. Door Rays werk bij de Navy kunnen (mogen) we daar niet te veel over zeggen, maar we zien van alles gebeuren. Sommige vrienden van ons hebben ineens hun baan verloren, en de regels lijken continu te veranderen.

Zelfs het opsturen van mijn spullen uit Nederland is ineens een enorme uitdaging. Eerst kon dat gewoon, maar nu willen ze precies weten van welk materiaal alles gemaakt is en wie het heeft gemaakt. Echt heel irritant, want ik wil gewoon mijn eigen spulletjes hier hebben.

Maar goed, ons huisje voelt gelukkig steeds meer als thuis – en dat geldt ook voor onze hond, die het hier helemaal naar zijn zin heeft.