Everything for the image

Het werk van Heil verdiept zich in zowel mentale als fysieke ervaringen van mensen door de blik van een magisch-realistische lens. Ze omarmt daarin zowel kwetsbaarheid als de schoonheid van het onverwachte. Heil werkt veelal samen met vrouwelijke en queer modellen en hanteert een intuïtieve benadering. De modellen ondergaan een letterlijke transformatie tijdens het creatieve proces. Hierbij speelt de wederzijdse uitwisseling van ideeën een centrale rol, wat leidt tot een diepgaande en betekenisvolle samenwerking.

De werken zijn tijdelijk geconstrueerde situaties waarin ruimtes, mensen en hun gedrag een poëtische context krijgen. Tegelijkertijd onderzoekt het emoties en gedachtegangen die van alle tijden zijn. De geportretteerden worden getransformeerd tot andere wezens. "Ik vraag de modellen vaak weg te kijken, het gezicht is vaak deels of helemaal niet te zien. Het gaat er meer om wat de persoon symboliseert of welk suggestief verhaal er wordt verteld," zegt Heil.

Water Beings / Panta Rei (2024)
Het afgebeelde wezen bevindt zich in een tussenruimte (half mens, half dier) en manifesteert zich als een fontein die water spuwt. Water, vaak geassocieerd met reiniging en heling in religieuze tradities, krijgt hier een nieuwe lading. Het staat symbool voor de voortdurende verandering van onze identiteiten, die net als de queer en vrouwelijke figuren in Heil’s werk onmogelijk te vangen zijn in één enkele definitie.

De titel van deze werken, Pantha Rei, verwijst naar de Griekse filosoof Heraclitus, die stelde dat alles in voortdurende beweging is en niets ooit hetzelfde blijft. Dit idee sluit naadloos aan bij Heil’s thematiek: identiteiten zijn fluïde en altijd in transformatie.

The Secret Garden

Naast haar karakteristieke fotografie breidt Heil haar vaardigheden steeds verder uit, nu ook binnen film. Zo worden de wezens uit haar fotografie verder tot leven gebracht in de korte film The Secret Garden. Dit gebeurde eerder tijdens het Come Together festival in het Frascati Theater Amsterdam, maar de kunstenaar tilt het nu een stap verder. “In Frascati kwamen stilstaande beelden tot leven op toneel, dat was heel mooi om te zien. Maar ik vond het jammer dat het daarna verdween. Natuurlijk is dat de kracht van performancekunst dat het live is, en dat wil ik ook blijven doen, maar ik wilde ook uitbreiden naar een medium waar ik het performatieve kon ‘vangen’ in een vaste vorm. 

In de experimentele korte film zie je mysterieuze landschappen van vrouwen die zich op manieren gedragen die je niet snel treft in het dagelijks leven. Een ruimte die rechtstreeks uit een droom komt, vol symboliek met zacht licht en mythische personages.  Zo is er een ritualistisch ogende scène waarin een vrouw, bedekt met scheerschuim en zittend op een pilaster wordt ‘ont-beeld’: het scheerschuim wordt van haar afgewassen door de andere vrouwen, waarna ze vervolgens in een fonteinwezen transformeert. En een scène waarbij twee vrouwen een deels ingestudeerde, deels geïmproviseerde paaldanschoreografie aan de rest van de vrouwen tonen. Je ziet hier vrouwen die naar vrouwen kijken. Tot slot zijn er veel beelden van liefdevolle omhelzingen: huid en ogen die contact maken en ritualistische handelingen. Je ziet veel verschillende soorten relaties tussen vrouwen onderling.

Naast de paaldans choreografie herhalen zich ook close-up beelden van de paaldansers die samen in de paal roteren. Ze dragen een paardenstaart en zijn verstrengeld met elkaar. Deze scènes symboliseren de transformatieve aard van de vrouw, als een cyclisch wezen, verbonden met de natuur, waarbij haar cyclus ook gekoppeld kan worden aan de seizoenen van de natuur.

De langzame handelingen van de spelers, gefilmd in lange shots, creëren een meditatieve werking voor de toeschouwer. Dit wordt versterkt door een kalmerende soundscape. Soms lijkt de camera toevallig aanwezig om de vrouwen in de situaties te observeren, soms kijken de spelers je ineens aan, en wordt de vierde wand doorbroken. Ze worden bekeken maar zijn zich daar ook bewust van. Er wordt soms heel dicht op de huid gefilmd, alsof je er zelf bij bent. Verder spreken de vrouwen niet, ze hebben hun eigen gebruiken en manieren van samen zijn. De film zal een sensorische ervaring zijn die veel ruimte biedt voor de subjectieve waarneming van de toeschouwer.

Room 06

Tijdens de zomer van 2024, in Parijs, werd al snel duidelijk dat het fotograferen van naakte of halfnaakte vrouwen op straat niet zo vanzelfsprekend is als in Nederland. Voor deze shoot werd daarom een hotelkamer de setting – een besloten ruimte die niet alleen een fysieke, maar ook een mentale betekenis krijgt. De kamer wordt een speelveld van interpretatie: biedt ze bescherming of juist beperking? Houdt de geportretteerde de ruimte in stand, zit ze erin opgesloten, of overstijgt ze haar omgeving? De pose en compositie versterken deze dubbelzinnigheid. Haar lichaam doet denken aan een standbeeld, bevroren in tijd en vorm, maar tegelijkertijd is er een rauwe intimiteit—halfnaakt, in een hotelkamer, tussen het artificiële en het alledaagse. 

‘Everything for the image’ balanceert op de grens tussen aantrekking en vervreemding. Het is zowel sensueel als ontregelend, uitnodigend en confronterend. De lichamen die ze vastlegt, verkennen niet alleen verlangen, maar ook de grenzen ervan. Wat op het eerste gezicht speels en verleidelijk lijkt, kan bij nader inzien iets ongrijpbaars en zelfs ongemakkelijks hebben. Daarmee daagt de tentoonstelling de kijker uit tot introspectie: waarom roept een bepaald beeld verlangen op, en waarom stoot een ander beeld af? 'Everything for the Image' is dan ook meer dan een tentoonstelling; het is een uitnodiging om te spelen, te transformeren, te ontdekken, jezelf te leren kennen en het lichaam in al zijn facetten te vieren.

De solotentoonstelling 'Everything for the Image, a magical-realist view of physicality and intimacy' opent op 7 maart 2025 en is te zien  tot en met 20 april 2025 in Melkweg Expo. Tijdens de opening zal er naast de korte film ook een live performance plaatsvinden. 

Houd het programma van de melkweg in de gaten voor specifieke data van de randprogrammering, waaronder een stripclub life drawing sessie en een filmprogramma met films geselecteerd door Trees Heil.