Glitter and be gay van Bernstein, I Am An Old Man Who Has Experienced Much van Britten - in de klassieke wereld hebben veel gay-componisten muziek geschreven rondom hun geaardheid. De redactie zette de elf bekendste homoseksuele componisten op een rijtje.
Top 10 gay-componisten
Peter Illyich Tsjaikovsky (1840-1893) is misschien wel de bekendste én ongelukkigste homoseksuele componist. Een aantal musicologen buigt zich al jaren over de vraag of de seksuele frustraties van Tsjaikovsky wel of niet in zijn muziek te horen zijn. Het droevige, stille einde van zijn Zesde Symfonie wordt wel gezien als een symbool voor zijn dramatische liefdesleven.
John Cage (1912-1992) was zelden open over zijn geaardheid. Tijdens zijn 'open huwelijk' met Xenia viel hij voor de jonge choreograaf Merce Cunningham, waar hij de rest van zijn leven mee samen zou blijven. Desgevraagd beschreef hij hun relatie als "I cook, and Merce does the dishes."
Jean Baptiste Lulli (1632-1687). De van oorsprong Italiaanse componist Lulli had tijdens zijn bloeiende carrière aan het hof van koning Lodewijk XIV de grootste moeite om van zijn jonge, mannelijke studenten af te blijven. Ondertussen was hij wel getrouwd, én hield hij er een vrouwelijke minnares op na.
Georg Friedrich Händel (1685–1759) staat erom bekend vrijwel geen relaties te hebben gehad. Hoewel het nooit is bewezen, Händel was erg bedreven in het waarborgen van zijn privacy, wordt er in verschillende studies beweerd dat de barokcomponist homoseksueel moet zijn geweest.
Francis Poulenc (1899–1963) kwam er ondanks zijn katholieke geloof, als één van de eerste componisten in de geschiedenis openlijk voor uit niet op vrouwen te vallen.
Benjamin Britten (1913-1976) was openlijk homoseksueel, al was hij wel terughoudend over dit onderwerp. Hij sprak bijvoorbeeld nooit publiekelijk over zijn relatie met tenor Sir Peter Pears, voor wie hij veel werken schreef zoals Serenade voor tenor, hoorn en strijkers, Death in Venice en de opera Billy Budd.
Leonard Bernstein (1918-1990) kwam pas na zijn huwelijk met Felicia Montealegre uit voor zijn geaardheid. Hij schreef er een compositie over: Glitter and Be Gay.
Aaron Copland (1900-1990) had vele mannen in zijn leven maar is nooit de ware tegen het lijf gelopen. Hij maakte geen geheim van zijn homoseksualiteit, maar hield dit toch graag privé.
Ethel Smyth (1858-1944) zal de liefde niet hebben gezocht bij haar mannelijke collega’s. Ethel viel op vrouwen en had het, dankzij Queen Victoria’s overtuiging dat lesbische relaties niet bestonden, iets gemakkelijker dan haar mannelijke tijdgenoten.
Maurice Ravel (1875-1937) liet in tegenstelling tot andere componisten weinig persoonlijke documenten na. Toch bestaan er verwijzingen naar zijn homofiele geaardheid, zo gaat het verhaal dat hij een verhouding had met collega-componist Manuel de Falla.
Camille Saint-Saëns (1835-1921) omzeilde de illegaliteit van homofilie met de uitspraak ‘ik ben geen homo, ik ben pederast’. Pederastie verwijst naar een oud Grieks ideaal waarbij een oudere volgroeide man liefde toont voor een jongere man.