Marlene Dietrich - Twillight of an Angel
In haar laatste jaren leidde actrice, zangeres en icoon Marlène Dietrich een extreem teruggetrokken bestaan in haar Parijse appartement. Toen zij eenmaal niet meer in staat was als perfecte versie van zichzelf op het podium of voor de camera's te verschijnen, koos ze voor volledige onzichtbaarheid. Ondertussen verloor ze haar belangstelling voor de wereld echter niet: via telefoon, brieven en kranten hield ze een vinger aan de pols van de actualiteit.
Op 6 mei 1992 overleed Marlène Dietrich in haar Parijse appartement. De laatste jaren van haar leven leefde de ster daar in afzondering omdat zij wilde dat haar imago, dat zij decennia lang zorgvuldig gecultiveerd had, in stand bleef. Dat zij niet meer in de openbaarheid wilde verschijnen had maar voor een deel met ijdelheid te maken. Haar belangrijkste drijfveer was dat zij alleen het beste van zichzelf aan de wereld wilde geven, of het nu was als actrice, als zangeres of als onvermoeibare entertainer van de geallieerde strijdkrachten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Marlène met haar dochter Maria
Marlène met Jean Gabin
Marlène in uniform
In de documentaire Marlène Dietrich - Twilight of an Angel zien we hoe Marlène - in haar voor de documentaire gereconstrueerde appartement – haar levensavond doorbracht. Ook in haar laatste jaren verloor Dietrich haar interesse voor de buitenwereld niet: vanuit haar bed hield ze via telefoon, brieven en kranten een vinger aan de pols van de actualiteit. Haar naasten, dochter Maria Riva, kleinzoon Peter Riva, en huisvriend Louis Bozon halen herinneringen aan Dietrich op. Uit deze getuigenissen ontstaat het beeld van een complexe maar ongelofelijk sterke vrouw met een grote levenskracht.