Kunstenares Elizabeth King - Op het tweede gezicht

Gevoeligheid en intelligentie

In een tijdperk waarin menselijk uitziende robots een hot topic zijn, blijft de aimabele King geloven in de meerwaarde van haar sculpturen, die een unieke gevoeligheid en intelligentie uitstralen. Op de middelbare school begon haar fascinatie en interesse voor gezichtsuitdrukkingen. Op de universiteit snakte King naar kunst en wilde ze in eerste instantie schilderen. Op haar universiteit zaten de schilderlessen vol, er was nog alleen plek bij beeldhouwen. King had zoiets van: 'Dan doe ik dat wel' en dat heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt.

In de jaren 60 en 70 maakte King vooral gedetailleerde kleine figureren / minimalistische werken. In haar studieperiode kwam ze vrijwel geen vrouwen tegen die ook aan het beeldhouwen waren. Haar docenten waren allemaal mannen en de rijzende sterren waren ruig en macho met grote minimalistische werken. In vrouwen praatgroepen kwam steeds meer naar voren dat vrouwen in de kunst meer gezien moesten worden. Nu is er veel meer aandacht voor vrouwen in de kunst. King is zelf docent en fungeert als mentor voor vele vrouwen in de kunst. 

Realistische beweging

Alles wat King maakt begint met het traditionele proces van beeldhouwen, het modelleren. King is grensverleggend, niet een alledaagse beeldhouwer en ze weet de 'menselijke intelligentie' in haar kunst te verwerken. Haar kunst moet realistisch bewegen en ze is steeds bezig om een beter beweegbaar figuur te maken. Ze wil beter worden in het maken van gewrichten en hoe je subtiele bewegingen kan maken. Ze verdiept zich in de anatomie, bekijkt skeletten en hoe de gewrichten aan elkaar zitten. King maakt gebruik van portretten en heeft gewerkt met haar eigen gezicht, het gezicht van haar moeder en oma. Deze drie gezichten komen steeds terug in haar werken.