In Quarantaine met Kunst - de uil van Jan Mankes
Kunst biedt troost en dat kunnen we wel gebruiken in deze tijden. Maar wat is nou het beste kunstwerk om mee in quarantaine te zitten? We vragen het elke week aan een expert van Tussen Kunst & Kitsch. Deze week is dat Rob Driessen, expert toegepaste kunst en design en tevens zelfbenoemde huismus. Hij kiest voor een verstild schilderij van Jan Mankes.
“Terwijl wij aan huis gekluisterd zijn, is de uil gevlogen.”
Eksternest
Rob Driessen verveelt zich thuis geen moment. Hij ervaart nu juist des te meer hoe fijn hij het vindt om in zijn huis te zijn, dat vol staat met spullen. “Ik ben een ontzettende ekster, die van alles mee naar huis sleept”. Achter elk object schuilt wel een verhaal; het is een familiestuk, hij vond het samen met zijn vrouw ergens op een marktje, het is gemaakt door zijn kinderen. Zo heeft hij zijn huis het liefst, een nest vol verhalen en herinneringen.
Jan Mankes - Grote uil op scherm, 1913
Zweem van verstilling
Maar er is natuurlijk altijd plek voor meer! 'Ekster' Driessen zou maar wat graag een schilderij van Jan Mankes zijn nest in willen slepen. En dan het liefst Grote uil op scherm (1913). Museum MORE, waar het werk hangt, noemt Mankes ‘Hollands meest verstilde schilder’. Hij schilderde veelal dieren en landschappen die dichtbij hem waren: zijn tuin, een geit op zijn erf of, in dit geval, een uil. Driessen kiest dit werk om mee in quarantaine te gaan, omdat hij die zweem van verstilling en berusting bij deze tijd vindt passen. En omdat hij, net als Mankes, de dingen dichtbij koestert. Helemaal nu. Hij geniet ontzettend van zijn gezin, zijn huis en de directe omgeving. “Ik hou van de liefde en aandacht waarmee Mankes schilderde.” Het zijn dezelfde soort liefde en aandacht waarmee Driessen naar zijn verzamelde spullen kijkt.
Jan Mankes - Jonge witte geit, 1914
Jan Mankes - bomenrij (detail), 1915
Mascotte
Dat Driessen specifiek voor de uil heeft gekozen en niet voor één van Mankes andere dieren, is niet zo gek. De uil is namelijk de mascotte van zijn gezin, sinds ze ooit tijdens een boswandeling een uil vonden in een holle boom. Ze bezoeken de uil regelmatig, alleen de laatste weken treffen ze de boom steeds leeg aan. Opmerkelijk, vindt Driessen: “Terwijl wij aan huis gekluisterd zijn, is de uil gevlogen. Dus ja, dan moet hij maar hier aan de muur komen hangen”.