In 2017 laten Dirk, Feikje en hun kinderen Jep en Siem hun perfecte leventje in Amsterdam achter om hun dromen waar te maken in Spanje. Ze willen de zon op hun huid voelen en mensen blij maken met een fijn vakantieadres. Ze kopen een huis boven op een berg in Andalusië waar ze vakantiehuisjes willen bouwen. Hoe gaat het anno 2020 op hun Spaanse berg?
Inmiddels beleven wij onze vierde zomer in Spanje. En we zijn nog altijd heel gelukkig hier. Iedere dag genieten we van onze plek. Elk seizoen heeft zijn eigen schoonheden. Van bloeiende amandelbomen in het vroege voorjaar tot sneeuw op de bergen in de winter. En altijd dat betoverende uitzicht op de zee.
Natuurlijk waren de afgelopen maanden zwaar, maar dat geldt voor iedereen. We hebben ons zeer zeker gerealiseerd hoe bevoorrecht we waren met onze stek om een lockdown te beleven.
Zakelijk gezien was het een teleurstelling: van een volgeboekt voorseizoen naar enkel lege huisjes en appartementen. Maar gelukkig beleven we nu een goede zomer. We zitten vol met heel fijne gasten en daar genieten we nu extra veel van.
De afgelopen drie jaar is er veel gebeurd. In het voorjaar van 2019 hebben we drie vakantiehuizen bijgebouwd. Daarnaast hebben we een bar en een nieuwe ligweide bij het zwembad gemaakt. Ons complex is nu zoals we dat aanvankelijk voor ogen hadden. Dat zorgt voor levendige en gezellige maanden met veel fijne gasten. En lange, zwoele paella- en pizza-avonden. En natuurlijk kinderen! Dat is voor Jep en Siem het einde; elke week nieuwe vriendjes om mee te spelen.
We hebben hier inmiddels allemaal onze draai gevonden. We voelen ons happy in onze rol als gastheer en -vrouw. Hard werken in de zomer, wat rustiger in de winter. We genieten van het contact met onze gasten. Ook hebben we een nieuw sociaal leven opgebouwd met mensen uit de omgeving. Jep en Siem doen het goed op school. Hoewel ze vloeiend Spaans spreken, zijn ze met hun blonde koppies nog steeds een bezienswaardigheid.
We hopen dat we dit mooie Spaanse leven nog lang op deze manier mogen voortzetten! Hasta pronto!
Hartelijke groeten, Feikje, Dirk, Jep en Siem
Het coronavirus heeft grote invloed op ons dagelijks leven. In de Ik Vertrek vlog laten onze emigranten zien hoe zij deze tijd ervaren op hun stukje van de wereld. Wat betekent het voor het gezin? En het bedrijf? Vandaag zien we hoe het familie Geurts vergaat op hun Spaanse berg.
Drie jaar later heeft familie Geurts het nog altijd naar hun zin op hun berg. De gasten weten de villa te vinden, er zijn drie vakantiehuisjes bijgebouwd en ze zijn sinds kort een trouwlocatie. Maar nu ligt alles stil vanwege het coronavirus. Geen boekingen, geen bruiloften, niets. In deze vlog zie je hoe het met Dirk, Feikje en hun jongens gaat tijdens de lockdown die in Spanje van kracht is. Zo is Dirk plotseling huisman geworden, en Feikje schooljuf van Jep en Siem. De vakantiehuisjes staan leeg, maar daar weet de familie wel raad mee...
De Ik Vertrek vlog: dansen in de woonkamer en een weekendje weg op eigen terrein
Het gaat heel goed met ons. We zijn inmiddels ruim vier maanden verder dan het einde van de aflevering. Na een uitermate hectisch en taai eerste jaar, waarin we het door alle verbouw-, en regelstress, aanpassingsproblemen, bureaucratie en communicatie-issues soms echt even zwaar hadden en niet wisten waar te beginnen, hebben we de afgelopen maanden de gelegenheid gehad om op adem te komen en ons te concentreren op datgene waarvoor we hiernaartoe zijn gekomen: ons resort.
Onze gasten zijn enthousiast. Heel veel leuke mensen, stellen, gezinnen, Nederlanders, Spanjaarden, elk met eigen verhaal. En ze genieten van de zomer in Andalusië, met prachtige, zonnige dagen, overweldigende natuur, zwoele avonden en nachtelijke hemels tjokvol met sterren.
Jep en Siem hebben intens genoten van de zomer. Hoe fijn is het als je iedere dag buiten kunt spelen, steeds andere kindjes bij jou vakantie komen vieren, met papa en mama naar het strand kunt gaan of zo vaak als je wilt kunt springen in je eigen zwembad? Nu is het helaas uit met de pret en is het ‘normale’ leven weer begonnen. Dat betekent om stipt 9 uur in de rij staan om met je klas de school in te gaan. Tja, het kan natuurlijk niet eeuwig vakantie zijn.
We zijn erg blij dat Villa Atalanta zo goed loopt. We hebben de hele zomer volgezeten. Ook hebben we voor veel gasten ontbijt en diner mogen verzorgen. En allemaal vallen ze voor hetgeen wij zo waarderen aan onze stek: de weidsheid, de natuur, de rust en het prachtige uitzicht. En dat sterkt ons in de overtuiging dat we iets moois hebben neergezet en geeft ons vertrouwen om verder te gaan. En daarmee bedoelen we uitbreiden.
Aanvankelijk hadden we het plan om lodge-tenten neer te zetten, maar door onze ervaring dat het hier in de winter soms heel hard kan waaien, hebben we daarvan afgezien. We gaan nu vier vrijstaande huisjes bouwen verspreid over ons landgoed. Echte huizen van steen. En die worden heel mooi. Feikje is al heel druk met moodboards, tekeningen en Pinterest. De huizen krijgen veel ruimte en sfeer en een mooi terras met een schitterend uitzicht. Alle vergunningen zijn inmiddels geregeld, een prestatie op zich. De bouw start in het najaar, waarschijnlijk november. We hopen dat alles klaar is voor de zomer van komend jaar maar daarover hebben we helaas nog geen zekerheid.
En verder liggen er nog heel veel klussen op ons te wachten: poging 2 om gras te zaaien, nóg meer (palm)bomen in de tuin planten, de zwembadbar afbouwen zodat je in de winter bij de open haard met een goed glas Rioja lekker je boek kunt lezen en een pizza-oven bouwen zodat we volgend jaar daadwerkelijk pizza-avonden kunnen organiseren (niet heel Spaans, wel heel lekker).
Daarnaast proberen we al ruim een jaar een stukje land van onze buurman achter ons te kopen. Tot op heden lukte dat niet vanwege het ontbreken van de noodzakelijke paperassen maar het lijkt erop dat we binnenkort eindelijk naar de notaris mogen. We hebben allerlei plannen met dat landje, zoals een Yoga-deck, een moestuin (want hoe lekker zijn verse groenten uit eigen tuin) en nog meer ruimte voor onze gasten om te relaxen. Oh ja, en de amandelen moeten binnenkort weer geplukt worden…
We beginnen hier ons steeds meer op ons gemak te voelen. Natuurlijk missen we sommige dingen uit Nederland. Vanzelfsprekend onze vrienden en familie en het gemak waarmee je met hen afspreekt. En natuurlijk stroopwafels en hagelslag. Maar we vinden hier langzamerhand onze weg, weten waar de leuke koffiebarretjes en restaurantjes in de buurt zijn (en eten we churros in plaats van stroopwafels bij de koffie), hebben inmiddels verschillende lieve (Spaanse) vrienden leren kennen en maken in het weekeinde leuke uitstapjes met de kids in deze schitterende omgeving. Al met al zijn we zeer dankbaar en trots op hetgeen we tot nu toe hebben neergezet en barsten we van de energie om verder te gaan met Villa Atalanta. In ons eigen paradijs in Spanje. We hopen dat jullie het ooit met eigen ogen kunnen zien.
Graag willen wij iedereen bedanken die ons heeft bijgestaan bij ons grote avontuur, in Nederland en in Spanje, onze gasten voor het vertrouwen en natuurlijk het team van Ik Vertrek; Ruud, Joost, Jola en Jalal, jullie zijn altijd van harte welkom!
Lieve groeten uit Rubite!
Feikje, Dirk, Jep en Siem
- Probeer je Nederlandse ‘mentaliteit’ overboord te zetten als je iets zakelijks moet regelen. Onze ervaring is dat het altijd anders gaat dan je vantevoren had verwacht. Je mist toch net een stempel of moet toch echt nog even aan een ander loket zijn. En dat loket is uiteraard pas over twee weken weer geopend… Laat het over je heen komen en schik je erin, anders word je hopeloos gefrustreerd.
- Stick to your plan! Als je aan zo’n avontuur begint, weet je waarschijnlijk heel goed wat je wilt. Veel locals snappen dat niet, hebben niet jouw visie of verbeeldingskracht en komen met allerlei tegenwerpingen en ‘goedbedoelde’ adviezen. Hoe vaak wij niet hebben gehoord dat de houten pergola een slecht idee was… Maar laat je daardoor niet van de wijs brengen. Jij weet wat je wil en als je dat wilt, dan ga je dat ook realiseren!
- Je kunt altijd terug!! De stap die je wilt gaan zetten is heel groot, maar niks is definitief. Je kunt altijd terug. Ons hielp het om in ons achterhoofd houden dat we altijd terug konden als we last zouden hebben van heimwee of het toch niet leuk vonden. Dat maakte het minder groots en zwaar om deze stap te zetten. Tuurlijk, het zal geld hebben gekost maar we hadden er hoe dan ook veel van geleerd. En een prachtig avontuur beleefd.
- Wees realistisch. De waarschuwing voor een te optimistische begroting en een te rooskleurige planning zijn natuurlijk een open deur. Maar realiseer je ook dat ergens permanent wonen anders is dan er op vakantie gaan. Ook hier is sleur: de was doen, de kinderen naar school brengen en koken, om er een paar te noemen. En ook iedere dag het zwembad schoonmaken gaat vervelen. Bedenk je ook dat het weer in de winter anders is dan in de zomer.