Hoe gaat het nu met familie Scholten in Nederland?
Leven is durven, doen, meemaken. Spijt van gemiste kansen en voorzichtige keuzes, blijft langer hangen dan een "foute" keuze. Als blijkt dat na twee jaar proberen één van ons vijven zijn draai absoluut niet kan vinden, dan gaan we terug naar Nederland. Dat was de insteek, toen wij eind december 2005 naar Zuid-Frankrijk vertrokken. Onze oudste was 12, de twee jongsten 8 en 6.
Een enorme overgang: van het stadse leven naar het platteland, naar een Franse school, weg van vriendjes en familie. Toch hebben wij er nooit spijt van gehad. Geen van ons.
Ruimte, natuur, zon, de luxe van een zwembad en tennisbaan. Het hielp allemaal mee, maar dat bleek niet waar het om draaide. We leerden dat de wereld groter is dan Nederland en om te gaan met een andere cultuur. De kinderen leerden al vroeg de handen uit de mouwen te steken. Een zomerseizoen is hard werken dus alle hens aan dek.
Het leven is verre van maakbaar. Het prachtige veulen overleed na een paar dagen en de stroom viel nogal eens uit. Geen verwarming, dus met een kruik naar bed. We zijn er niet slechter van geworden. Nu, 13 jaar later, ben ik weer terug. Hans is vorig jaar overleden en de drie kinderen studeren in Nederland. Blijven was geen optie voor mij, dus ik heb het landgoed te koop gezet.
2019
Maar wat nu? Is het leven in Nederland wel uitdagend genoeg? Waar zat voor mij de uitdaging in Frankrijk? We hebben daar dagen over gediscussieerd, zittend aan de keukentafel, nippend aan een glas Franse wijn. Verhalen. Verhalen vertellen. De gast zijn verhaal, ik het mijne. Zo ontstond het idee van een Bed & Breakfast.
B&B
Twee dijkhuisjes, door een gang met elkaar verbonden. Ieder zijn eigen huiskamer, keuken, slaapkamer, badkamer en terras. Maar wel met de mogelijkheid tot aanschuiven als daar behoefte aan is. Zullen we een borrel doen.... Willen jullie vanavond mee-eten? De B&B in Lobith werd een feit. Het lijkt veel op wat we in Frankrijk deden: met zijn gastvrijheid, zijn joie de vivre. Een zwembad en tennisbaan zijn er niet, maar daar draaide het niet om. Ik hoop vele gasten te mogen verwelkomen. Vele verhalen te horen.
À BIENTÔT
Wampie Scholten