Een museumdirecteur vragen naar zijn of haar favoriete kunstwerk uit de eigen collectie is een beetje hetzelfde als een ouder vragen naar zijn of haar lievelingskind. Een onmogelijk keuze natuurlijk. Maar we vragen het lekker toch! Dit keer aan Lisette Pelsers, directeur van het Kröller-Müller. Zij koos voor 'Opposites of white' van de Amerikaanse kunstenaar Roni Horn.
‘Adembenemend’ noemt directeur van het Kröller-Müller Museum Lisette Pelsers haar favoriete werk. Het kunstwerk van Roni Horn is één van de laatste aankopen van het museum en Pelsers kan niet trotser zijn. ‘Ik volg Horn al jaren en het voelt heel bijzonder dat ik iets van haar kon aanschaffen dat ook nog eens zo goed bij het Kröller-Müller past.’
‘Opposites of white’ bestaat uit twee ronde sculpturen van gegoten glas. De ene is zwart, de ander doorzichtig. De kunstenaar speelt met het dubbelzinnige karakter van glas, dat vreemd genoeg altijd een vloeistof blijft, ook als het hard geworden is. Zonder aanraking is het bijna onmogelijk om vast te stellen waar je naar kijkt. Is het water? Is het gel? Is het plastic?
Een andere eigenschap van glas is dat het zijn identiteit ontleent aan datgene wat het reflecteert, elementen van buiten. ‘Eigenlijk zou het werk buiten moeten staan. Het heeft de natuur nodig, en de lucht en het veranderen van licht.’ Helaas is het kunstwerk daar te kwetsbaar voor. ‘Opposites of white’ staat veilig binnen, maar wel in een ruimte waar vanuit drie kanten daglicht binnenkomt. Alles wat er buiten gebeurt weerspiegelt in het glas. Hiermee legt de kunstenaar de focus op de veranderlijkheid van de natuur, iets wat in haar werk een grote rol speelt. Maar het werk gaat ook over de veranderlijkheid van identiteit. Net zoals glas geen op zichzelf staande substantie is, zo staat identiteit ook niet op zichzelf.