Wat vinden museumdirecteuren eigenlijk zelf het hoogtepunt van hun collectie? Met welk werk hebben ze een speciale band? We vroegen het Hendrik Driessen, directeur van museum De Pont. Hij koos voor 'Afdaling in het ongewisse' van Anish Kapoor. Deze cirkel op de grond die zo intens zwart is dat het lijkt alsof je in een oneindige diepte kijkt. Driessen koos het voor de openingstentoonstelling van het museum om te laten zien: wij zijn hier om te blijven. Die belofte werd waar gemaakt. De Pont vierde in 2017 haar 25-jarig jubileum. Ook Kapoors kunstwerk is gebleven. "Het is vergroeid met het museum".
Driessen zag 'Afdaling in het ongewisse' voor het eerst tijdens de vijfjaarlijkse tentoonstelling Documenta in Kassel. Het werk was daar te zien in een speciaal gebouwd paviljoentje op het plein en was een stuk groter dan de cirkel die later in De Pont zou liggen. Het werk raakte hem meteen. "Als je ernaar kijkt, krijg je het gevoel van een peilloze diepte". Hij herkende hierin de onzekerheid waarmee hij zelf op dat moment in zijn leven te maken kreeg. Het museum dat hij voor de mr J.H. de Pont stichting aan het opzetten was had nog geen verzameling, geen werknemers en tot kort daarvoor ook nog geen gebouw. Daar op het plein in Kassel keek hij letterlijk en figuurlijk in een zwart gat, een onbekende toekomst. Eén ding wist hij wel: dit werk moest in het nieuwe museum komen. En zo geschiedde. Kapoor stemde erin toe dat 'Afdaling in het ongewisse' bij de opening van De Pont in september 1992 getoond zou worden. Later werd het werk door het museum aangekocht. Momenteel zijn er zestien werken van Kapoor te zien in de oude wolfabriek.
Achter de ogenschijnlijk eenvoudige zwarte cirkelvorm op de vloer van het voormalige wolhok schuilt een betekenis die misschien wel representatief is voor de gehele collectie van De Pont en de visie van haar directeur. Het kunstwerk stelt vragen. Kijk ik naar een plat vlak of een duistere diepte? Klopt het wel wat je ogen zien? Klopt het wel wat je hersenen denken? Het liefst wil je even met je hand checken, maar je hebt enkel je ogen om het werk af te tasten. "Het werk stimuleert me nog altijd in de gedachte dat we open en nieuwsgierig moeten blijven, dat we ons moeten blijven verwonderen. Dat is ontzettend belangrijk. Als je je leven blijft sturen aan de hand van oordelen die je je al eigen hebt gemaakt, dan zie je heel veel dingen niet meer. Dan ben je alleen op zoek naar herkenning."
De Pont verzamelt in de diepte en niet in de breedte. Driessen volgt kunstenaars liever voor langere tijd, zodat hij een band met ze kan opbouwen. "Ik zie onze collectie als een familie" Zo heeft hij ook met Anish Kapoor een bijzondere vriendschap opgebouwd. Hij bezoekt de kunstenaar regelmatig in zijn atelier waar hij vaak als eerste met diens nieuwe werk kennis mag maken. Dat de interesse en waardering beide kanten op gaat, bleek wel toen Kapoor speciaal voor het vijfentwintigjarige jubileum van De Pont tegen productiekosten het prachtige Sky Mirror (For Hendrik) maakte. Kapoor wilde per se Driessens naam in de titel. Eigenlijk wilde hij het In honour of Hendrik Driessen noemen, maar dat vond de museumdirecteur toch iets te veel eer. Sky Mirror (For Hendrik) werd het compromis.