De Ik Vertrek Vlog: bloed, zweet en tranen op het Franse platteland
Waar de Ik Vertrek camera stopt, gaat het leven van onze emigrant verder en blijft vaak één vraag onbeantwoord: is het allemaal goed gekomen in het nieuwe thuisland? In deze Ik Vertrek Vlog nemen we een kijkje in het leven van Esther en Alexander op het Franse platteland.
Waar kennen we Esther en Alexander ook alweer van?
In 2017 ontmoeten we brandweerman Alexander en beleidsmedewerker Esther. Zij verruilen Arnhem voor de Franse Dordogne. In het dorpje Montazeau kopen ze een imposant landhuis, waar letterlijk alles aan moet gebeuren en dat valt soms best tegen! Vooral Esther vraagt zich meermaals af waarom ze deze stap hebben genomen, terwijl ze zo’n fijn leven hadden in Nederland. Ondanks deze twijfels heeft het stel doorgezet om hun droom te verwezenlijken en hebben ze een heel nieuw bestaan op weten te bouwen op het Franse platteland.
Vlog #1 een droomhuis is werkelijkheid geworden
In de aflevering is te zien dat Esther en Alexander hun eerste gasten ontvangen terwijl de chambre d’hôte bij lange na nog niet af was. De wijnglazen waren nog niet eens uitgepakt! Inmiddels heeft het stel keihard gewerkt om alle kamers af te maken. Het kostte hen soms bloed, zweet en tranen, maar het resultaat mag er dan ook zeker zijn…
“alle goede dingen kosten immers tijd”
Vlog #2 Koffieleuten met de politie
Nu alle gasten zijn vertrokken is het tijd om de buurt beter te leren kennen. Esther en Alexander plukken de laatste appeloogst van het jaar en krijgen familiebezoek uit Nederland. Maar niet alleen familieleden komen graag langs, ook de lokale politie maakt geregeld een stop bij het stel voor een lekker bakkie!
Vlog #3 Parlez-vouz Français?
In de aflevering is te zien dat Esther vloeiend Frans spreekt terwijl Alexander daar meer moeite mee had. De afgelopen jaren stonden voornamelijk in het teken van klussen en gasten ontvangen. Nu het toeristenseizoen voorbij is en de chambre d’hôte helemaal af is, heeft Alexander eindelijk tijd om de taal te leren. Esther gloeit van trots.